هنگام صبح، در بهترین ساعت روز با خدای خود دیدار کردم.
حضور او چون طلوع آفتاب قلبم را از شکوه و کبریایی خویش لبریز کرد
و این حضور همچنان دوام یافت و او سرتاسر روز با من بود
و ما با هم در آرامش کامل کشتی راندیم
بر دریایی موّاج و پرآشوب
و دیدیم کشتی های دیگر را، شکسته و توفان زده،
در گردابها و تنگناهای سخت
و شگفتا از آن توفان که آنان را همه آشوب و تلاطم بود
و ما را همه آرامش و اطمینان
پس با پشیمانی و افسوس
به صبح های دیگر اندیشه کردم
که من نیز چون دیگران
بی حضور او مهار کشتی را رها کرده بودم
( و تا شام در قهر امواج گرفتار).
اکنون گمان دارم راز شگرفی را
از میانه آن رنج ها و سختی های پیشین دریافته ام
و آن راز این است:
اگر خواهی تمامی روز خداوند با تو همراه باشد
باید که او را صبحگاه طلب کنی.
رالف اسپولدینگ کوشمان
برگرفته از کتاب «۳۶۵ روز در صحبت قرآن»
به قلم حسین الهی قمشه ای
نماهنگ زیبا از این اثر به زبان اصلی: